Αρτηριακή υπέρταση

Η αρτηριακή υπέρταση είναι οι αιτίες της εμφάνισης της εμφάνισης των ασθενειών, της διάγνωσης και των μεθόδων θεραπείας.

Σύμφωνα με τις παγκόσμιες στατιστικές, οι ασθένειες του συστήματος καρδιακού κύκλου είναι κυρίως υπό όλες τις αιτίες θνησιμότητας.

Η αρτηριακή υπέρταση είναι μία από τις πιο κοινές ασθένειες στο κυκλοφορικό σύστημα, το οποίο επίσης δρα ως παράγοντας για την ανάπτυξη άλλων καρδιακών παθήσεων και αιμοφόρων αγγείων όπως στεφανιαία νόσο, χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια, αιμορραγική και ισχαιμική εγκεφαλική επεισόδια.

Η αρτηριακή υπέρταση είναι μια συνεχιζόμενη αύξηση της συστολικής (ανώτερης) αρτηριακής πίεσης άνω των 140 mm ed. Τέχνη. και/ή διαστολική (χαμηλότερη) πάνω από 90 mm ed. Τέχνη. Σύμφωνα με τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για την αρτηριακή υπέρταση και την ευρωπαϊκή κοινωνία καρδιολόγων, αναλαμβάνεται το κριτήριο της αρτηριακής υπέρτασης 135/85 mm Hg για τη μέτρηση της πίεσης των σπιτιών. Τέχνη. Και πάνω.

Τα κύρια συμπτώματα που συνοδεύονται από την αύξηση της αρτηριακής πίεσης περιλαμβάνουν πονοκεφάλους, ναυτία, αυτιά στα αυτιά, παλμών, μειωμένη οπτική οξύτητα, ευερεθιστότητα, εφίδρωση.

Μερικές φορές η αύξηση της αρτηριακής πίεσης μπορεί να είναι ασυμπτωματική. Σε αυτή την περίπτωση, απαιτείται έλεγχος της αρτηριακής πίεσης.

Ποικιλίες αρτηριακής υψηλής αρτηριακής πίεσης

Πριν μιλήσουμε για αυξημένη αρτηριακή πίεση (αρτηριακή πίεση), θα πρέπει να γίνει κατανοητό πώς πρέπει να είναι η πίεση φυσιολογική. Οι τιμές της αρτηριακής πίεσης είναι ατομικές για κάθε άτομο. Ωστόσο, υπάρχει μια γενικά αναγνωρισμένη ταξινόμηση της αρτηριακής πίεσης.

• Βέλτιστη όπου η συστολική αρτηριακή πίεση είναι μικρότερη από 120 mm Hg. Τέχνη. Και η διαστολική αρτηριακή πίεση είναι μικρότερη από 80 mm ed. Τέχνη. 
• Κανονική, με τις ανώτερες τιμές αρτηριακής πίεσης 120 έως 129 και χαμηλότερες τιμές 80 έως 84 mm Hg. Τέχνη.
• Υψηλό φυσιολογικό, με τις ανώτερες τιμές αρτηριακής πίεσης στο διάστημα μεταξύ 130 και 139 mm Hg. Τέχνη. Και χαμηλότερα στο διάστημα 85 έως 89 mm ed. Τέχνη.

Η αρτηριακή υπέρταση διαιρείται ανάλογα με τη μέτρηση της πίεσης ανάλογα με το πτυχίο ανάλογα με τις μέγιστες τιμές.

1η βαθμίδα-συσκευή πίεση αίματος 140-159 mm ed. Τέχνη. και/ή διαστολική αρτηριακή πίεση 90-99 mm ed. Τέχνη.

Αρτηριακή πίεση Systol 2. Βαθμός 160-179 mm ed. Τέχνη. και/ή διαστολική αρτηριακή πίεση 100-109 mm ed. Τέχνη.

3rd-systolic Pressure Blood 180 και περισσότερο mm ed. Τέχνη. και/ή διαστολική αρτηριακή πίεση 110 και περισσότερο mm ed. Τέχνη.

Διαχωρισμένη απομονωμένη απομονωμένη αρτηριακή υπέρταση εάν μόνο η συστολική αρτηριακή πίεση αυξάνεται κατά περισσότερο από 140 mm Hg. Το ST και το διαστολικό παραμένει μέσα στις κανονικές τιμές.

Αιτίες αυξημένης αρτηριακής πίεσης

Πιστεύεται ότι οι περισσότεροι ασθενείς υποφέρουν από υψηλή πίεση Πρωταρχικός αρτηριακή υπέρταση, η ανάπτυξη της οποίας δεν μπορεί να συνδεθεί με συγκεκριμένες αιτίες. Αυτή είναι η SO -που ονομάζεται βασική αρτηριακή υπέρταση, η οποία εμφανίζεται συχνότερα σε ασθενείς που σχετίζονται με την ηλικία.

Σε άλλες περιπτώσεις, εάν αποκαλυφθεί κάποια πίεση πίεσης, αυτό σημαίνει δευτερεύων Αρτηριακή υπέρταση.

Διαφοροποιούν τις κύριες αιτίες που οδηγούν σε δευτερογενή αρτηριακή υπέρταση:

1. Νεφρά και αιμοφόρα αγγεία. Αυτές οι παθολογίες οδηγούν στην απομάκρυνση της έντασης της κυκλοφορίας του αίματος στους νεφρούς και ως εκ τούτου, η απελευθέρωση των ουσιών, οι οποίες συμβάλλουν στην αύξηση της αρτηριακής πίεσης και της αντιστάθμισης της μειωμένης ροής αίματος των νεφρών. Χρόνια νεφρική νόσος, χρόνια σπειραματονεφρίτιδα, ουρολιθίαση - αυτές οι ασθένειες μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη της αρτηριακής υπέρτασης. Μεταξύ των ασθενειών των αιμοφόρων αγγείων, η στένωση (στένωση) των νεφρικών αρτηριών προσδιορίζεται συχνότερα, η οποία μπορεί να είναι συγγενή παθολογία στην ενηλικίωση ή μπορεί να εμφανιστεί με αθηροσκλήρωση. 

2. Διαφορετικός Ενδοκρινικές παθήσεις οδηγεί στην ανάπτυξη της αρτηριακής υπέρτασης και άλλων σχετικών συμπτωμάτων. Για παράδειγμα, η θυρεοτοξίκωση ενισχύει την παραγωγή θυρεοειδών ορμονών, η οποία συνοδεύεται από την εμφάνιση ενός βρώμικου (αύξηση του ίδιου του αδένα), αύξηση της συστολικής αρτηριακής πίεσης, ενός καρδιακού παλμού, αυξημένης διεγερσιμότητας και μείωσης του σωματικού βάρους. Στον υποθυρεοειδισμό, τα προϊόντα των θυρεοειδών ορμονών μειώνονται. Οι παθολογίες συνοδεύονται από ενδοθηλιακές δυσλειτουργίες και εξασθένιση της χαλάρωσης των κυττάρων των λείων μυών των αιμοφόρων αγγείων, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της περιφερικής αντίστασης των αιμοφόρων αγγείων. Αυτό βοηθά στην αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Αυτοί οι ασθενείς χαρακτηρίζονται από αύξηση της διαστολικής αρτηριακής πίεσης, επιβράδυνση της ώθησης, αδυναμίας και γρήγορης κούρασης. Με το φαιοχρωμοκύτωμα (γειτονικά χόρτα), η απελευθέρωση των κατεχολαμινών (αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη) αυξάνεται στο αίμα, γεγονός που οδηγεί σε αιχμηρά πηδώντας σε πολύ υψηλές τιμές. Η αρτηριακή υπέρταση είναι ένας κοινός δορυφόρος παχυσαρκίας. Τα κύτταρα λιπαρών ιστών (obocytes) παράγουν οργανικά δραστικές ουσίες που επηρεάζουν ολόκληρο τον οργανισμό στο σύνολό του και ειδικά στα σκάφη. Επίσης, μην ξεχνάτε ότι η "πρόσθετη" ουσία πρέπει επίσης να είναι παροχή αίματος, και αυτό οδηγεί σε πρόσθετη επιβάρυνση στο καρδιαγγειακό σύστημα. 
3. Διαφορετικός Καρδιακές παθήσεις και αιμοφόρα αγγεία Μπορείτε να οδηγήσετε σε υψηλή αρτηριακή πίεση. Για παράδειγμα, το co -cardboard της αορτής είναι μια τοπική στένωση του αορτικού αυλού, συχνή συγγενή παθολογία. Αθηροσκληρωτική στένωση των πλοίων. 
4. Εγκυμοσύνη (προ -δακλάξια). 
5. Αρτηριακή υψηλή αρτηριακή πίεση κατά τη λήψη Φάρμακο: Από του στόματος αντισυλληπτικά, τα αναβολικά στεροειδή, τα γλυκοκορτικοστεροειδή, τα αντικαταθλιπτικά.

Θα πρέπει να θυμόμαστε από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της αρτηριακής υπέρτασης: κληρονομική προδιάθεση, μακρύτερο νευρικό εξάνθημα, συχνές αγχωτικές καταστάσεις, υπερβολική σωματική δραστηριότητα, κάπνισμα, κατάχρηση αλκοόλ και καφέ, κατανάλωση μεγάλου ποσού αλατιού και λιπαρών τροφίμων.

Ποιες ασθένειες εμφανίζονται αρτηριακή υπέρταση;

Η αρτηριακή υπέρταση διαιρείται ανάλογα με τη μέτρηση της πίεσης ανάλογα με το πτυχίο ανάλογα με τις μέγιστες τιμές.

Θα δώσουμε μερικά από αυτά.

• Αθηροσκλήρωση, συμπεριλαμβανομένων των νεφρικών αρτηριών. 
• Η βλάβη των σκάφους των νεφρών (θρόμβωση, εμβολή, στένωση, συμπίεση των σκάφους των νεφρών με όγκο ή όργανο). 
• Χρόνια πυελονεφρίτιδα. 
• Χρόνια σπειραματονεφρίτιδα. 
• Χρόνια νεφρική νόσο. 
• Ασθένειες του θυρεοειδούς (υπογλυκαία και υπερθυρεοειδισμός). 
• Izenko-kush ασθένεια και σύνδρομο. 
• Feochromocytom. 
• Πρωτογενής υπεραστετερόλιος.
• Μεταβολικό σύνδρομο. 
• Αορτής. 
• Προ-Εκαμπσία.

Ποιοι γιατροί που πρέπει να επικοινωνήσουν μαζί σας κατά την αύξηση της αρτηριακής πίεσης;

Προκειμένου να προσδιορίσετε τις αιτίες της αυξανόμενης πίεσης, θα πρέπει πρώτα να επικοινωνήσετε με τον θεραπευτή. Ο γιατρός θα πραγματοποιήσει εξέταση και θα συνταγογραφήσει τον απαιτούμενο αριθμό εξετάσεων και διαβουλεύσεων από ειδικούς. Μεταξύ αυτών μπορεί να είναι:

• Καρδιολόγος; 
• Ενδοκρινολόγος; 
• Νευρολόγος; 
• Χειρουργός; 
• Οφθαλμολόγος.

Διάγνωση και εξέταση με την αύξηση της αρτηριακής πίεσης

Πρώτον, είναι απαραίτητος ο έλεγχος της αρτηριακής πίεσης στο σπίτι κατά τη διατήρηση ενός ημερολογίου, στο οποίο όλες οι μετρήσεις της πίεσης θα πρέπει να λαμβάνουν επεισόδια φαρμάκων και άγχους εγκαίρως, γεγονός που θα μπορούσε να προκαλέσει αύξηση της αρτηριακής πίεσης.

Οι ακόλουθες εργαστηριακές μελέτες συνταγογραφούνται σε όλους τους ασθενείς στην πρώτη φάση της εξέτασης:

• Κλινική εξέταση αίματος ·
• Γενική ανάλυση ούρων.
• Βιοχημικές εξετάσεις αίματος (έλεγχος της χοληστερόλης · οι λιποπρωτεΐνες είναι πολύ χαμηλοί και υψηλή πυκνότητα για να εκτιμηθεί ο κίνδυνος αθηροσκλήρωσης, ηλεκτρολύτες αίματος - κάλιο, νάτριο, χλωρίνη, ασβέστιο, επίπεδο κρεατίνης, επίπεδα σακχάρου στο αίμα).
• Δοκιμές αίματος για το επίπεδο της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης. 
• Μια εξέταση αίματος για το περιεχόμενο των ορμονών (TH4 -T4, τριοδοτονιρονίνη - Τ3, θυρεοτροπική ορμόνη - TSH, αντισώματα έναντι της θυρεοειδούς -φερροξειδάσης, αντισώματα κατά της θυρεοειδοσφαιρίνης).

Εάν είναι απαραίτητο, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει ένα σύμπλεγμα μεθόδων εργαστηριακών και οργανικών εξετάσεων:

• Η καθημερινή παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης. 
• Ηλεκτροκαρδιογραφική μελέτη. 
• Ηχοκαρδιογραφία; 
• Holter Daily Monitoring. 
• Duplex Scanning από brachiephalous, 
• Νεφρών/λαγών και αρτηριών λαμπτήρων. 
• Υπερηχογράφημα εξέταση των νεφρών και των επινεφριδίων. 
• Εξετάστε το μάτι.

Θεραπεία της αρτηριακής υψηλής αρτηριακής πίεσης

Η αρτηριακή υπέρταση είναι μια ασθένεια της οποίας η ανάπτυξη εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και επομένως η πρώτη σύσταση κατά τη διόρθωση της υψηλής πίεσης είναι μια αλλαγή στον τρόπο ζωής.

Πρώτον, κάνουν αλλαγές στη διατροφή: περιορίζουν την κατανάλωση κονσερβοποιημένων προϊόντων και τελικών προϊόντων, σάλτσες και μαγιονέζα και μειώνουν σταδιακά την ποσότητα αλατιού που προστίθενται στα τρόφιμα.

Το μενού πρέπει να περιέχει περισσότερα φρέσκα λαχανικά, φρούτα και γαλακτοκομικά προϊόντα. Το αλκοόλ και το κάπνισμα πρέπει επίσης να είναι περιορισμένα.

Με την παρουσία υπερβολικού σωματικού βάρους και την απουσία αντενδείξεων, χρησιμοποιείται μια δίαιτα. Η τακτική μέτρια σωματική άσκηση τουλάχιστον μισής ώρας την ημέρα συμβάλλει στην εξομάλυνση του σκάφους.

Δεν πρέπει να περιμένουμε μια γρήγορη επίδραση της διατροφής και της φυσικής αγωγής. Στην αρχή της νόσου, ωστόσο, αυτές οι ενέργειες μπορούν να διαδραματίσουν θετικό ρόλο.

Ανάλογα με τη σκηνή και τον βαθμό της ασθένειας, συνταγογραφείται η φαρμακευτική θεραπεία. Στην κλινική πρακτική, αρκετές ομάδες φαρμάκων χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης:

• Διουρητικά (διουρητικά); 
• Beta blocker; 
• Ανταγωνιστές καναλιού ασβεστίου · 
• Το ένζυμο αγγειονεζινοπροειδούς (IAC) -inhibitor; 
• Ο υποδοχέας της αγγειοτενσίνης II; 
• Κεντρικά ναρκωτικά.

Ανάλογα με την αιτία της ανάπτυξης και της πορείας της νόσου καθώς και των σχετικών ασθενειών, ο γιατρός ορίζει ένα ατομικό σύστημα θεραπείας. Η θεραπεία που επιλέγεται από τον ισχύοντα γιατρό, η συνεχή χρήση φαρμακευτικών προϊόντων και η αλλαγή στον τρόπο ζωής συμβάλλει στην ομαλοποίηση της αρτηριακής πίεσης.

Τι να κάνετε με υψηλή πίεση;

Η πίεση δεν πρέπει να μειώνεται γρήγορα: στις δύο πρώτες ώρες με υποστήριξη, η αρτηριακή πίεση δεν πρέπει να απομακρύνει περισσότερο από το 20% του αρχικού υψηλού επιπέδου.

Εάν η αρτηριακή πίεση αυξήθηκε μέτρια, αλλά η γενική γεώτρηση σταθερή (δεν υπάρχουν άλλα συμπτώματα), θα πρέπει να προσπαθήσετε να κοιμηθείτε ή να ξαπλώσετε με τα μάτια σας κλειστά. Εάν η πίεση παραμένει υψηλή μετά την ανάπαυση, είναι απαραίτητο να ληφθεί φαρμακευτική αγωγή που συνιστά ο γιατρός θεραπείας.

Εάν η αύξηση της αρτηριακής πίεσης από αυστηρούς πονοκεφάλους, ζάλη, δύσπνοια, όψη, η δυσλειτουργία, ο πόνος, η ναυτία ή ο εμετός συνδέονται, είναι απαραίτητο να προκαλέσει ασθενοφόρο.